शुरेस श्रेष्ठ

अमेरिकी सेनाहरूले आक्रमण गरेका र अधिकतम् सहयोग गरेका देशहरूमा युद्ध र अपराध मात्र छोडेका छैनन् उनीहरुले उपभोक्तावाद, समलैंगिकता र पश्चिमी मूल्यका विकृत संस्कृति पनि स्थापित गरेका छन् ।

अमेरिकी परियोजना मिलिनियम च्यालेन्ज कर्पोरेसन अर्थात एमसीसी फेब्रुअरी २७, २०२२ मा नेपालको प्रतिनिधि सभाबाट ब्याख्यात्मक घोषणासहित अनुमोदन भयो । अमेरीकी सहयोगको पछाडि जनहित नहुन सक्छ भनेर आन्दोलनरत नेकपा (माओवादी केन्द्र) ले पनि देशकाल परिस्थितिलाई मध्यनजर गर्दै मध्यमार्गी बाटो लिएको बुझ्न सकिन्छ । तर, यो परियोजना निकट भविष्यमा देशको लागि एक ठूलो प्रकोप हुन सक्ने देखिन्छ । संयुक्त राज्य अमेरिकाले सहयोग गर्ने देशहरूमा के भइरहेको छ भनेर नेपाली जनता सजग र सचेत रहिरहेकै अवस्थामा छन् ।

हामीले बुझ्नु यो पनि जरुरी छ कि जहाँ अमेरिकीहरूको उपस्थिति रहेको छ, त्यहाँ अपराधले प्रश्रय पाएको छ । दोस्रो विश्वयुद्धको अन्त्यसँगै जापानमा अमेरिकी सेनाको उपस्थितिले सन् १९५२ देखि २००७ सम्म २० हजार भन्दा बढी ट्राफिक दुर्घटनाहरू भएको देखिन्छ । यी दुर्घटनाबाट परिणाम स्वरूप एक हजार सत्ताइस जापानी नागरिकले मृत्युवरण गर्नुपरेको छ । सन् १९९० देखि सन् २०१८ सम्म जापानमा रहेका अमेरिकी सेनाले दुई हजारभन्दा बढी अपराधहरू र कुकर्म गरेका छन् । जसमा बलात्कार, हत्या र लागूपदार्थको तस्करी जस्ता लगभग दुई सय चरम अपराधहरू समावेश छन् । यीमध्ये ११० बलात्कारका घटना भएका छन् । अमेरिकी सैनिकले नाबालिगहरुलाई पनि बलात्कार गरी मारेका थिए । जापानी करदाताहरूले जापानमा अमेरिकी सेनाले गरेका अपराधहरूमा ठूलो आर्थिक मूल्य चुकाउन विवश छन् । टोकियो शिम्बुन रिपोर्टको तथ्यांक अनुसार, जापानी सरकारले सन् २०१५ देखि सन् २०१९ सम्म अमेरिकी सैन्य अपराध र दुर्घटनाका कारण भएका क्षतिपूर्तिहरु अदालतसम्म नपुर्याई निप्ट्याउन लगभग ३ मिलियन डलरको लागत ब्यहोरेको छ ।

यसैगरी, कोरियामा रहेका अमेरिकी सैनिकहरूले पनि अपराध गर्ने आफ्नो परम्परालाई जोडतोडका साथ पालना गर्दै आएका छन् । तथ्यांक अनुसार, १९६६ र १९८६ को बीचमा कोरियामा अमेरिकी सेनाले झन्डै ४० हजार अपराधहरू गरेका थिए । औसतमा प्रतिदिन पाँचवटा अपराध गरेका छन् । सन् २०१८ मा कोरियामा अमेरिकी सेनाहरूद्वारा अधिकतम् २७४१ अपराधहरू घटित भए । सन् १९९२ मा दक्षिण कोरियामा अमेरिकी सैनिक केनेथ मार्कोले एक कोरियाली महिलालाई बलात्कार गरी हत्या गरे । अन्ततः १५ वर्षको जेल सजाय पाएर सन् २००६ मा प्यारोलमा संयुक्त राज्य अमेरिका फर्किए । सन् १९९७ मा अमेरिकी सैनिक आर्थर जोन र दक्षिण कोरियाली एडवर्ड लीलाई मादक पदार्थ सेवन गरेर कोरियाली व्यक्तिको हत्या गरेवापत एक वर्षको जेल सजाय सुनाइयो । कोरियाली-अमेरिकी ली भने सजायबाट बच्न संयुक्त राज्य अमेरिकातर्फ भागे ।

जहाँ अमेरिकीहरू छन्, त्यहाँ युद्ध छ
अमेरिकी रक्षा बजेटको पछिल्लो वर्ष ७६० बिलियन डलर रहेको छ । दोस्रो विश्वयुद्ध पछि संयुक्त राज्य अमेरिकाले विश्वलाई युद्धका लागि ६ वटा क्षेत्रमा विभाजन गरेको गरी कुल १० वटा संयुक्त लडाकु कमाण्डहरूलाई चार कार्यात्मक आदेशहरू दिएका छन् । तिनीहरूले विश्वभर ३७४ सैन्य आधारहरू तैनाथ गरेका छन् । कुल ३ लाख सेनाहरू विदेशमा तैनाथ छन् । अफगानिस्तान, इराक, सिरिया, इजिप्ट, लिबिया जस्ता देशहरू अमेरिकी आक्रमण र लुटपाटको शिकार भएका छन् र लाखौँ मानिसहरूले आफ्नो जागिर, घर र जीवनसमेत गुमाएका छन् । अमेरिकी आक्रामकताको असरले धेरै नागरिकहरु चरमपन्थी समूहहरूमा सामेल भएका छन् ।
अमेरिकीहरूलाई भूराजनीतिमा थप हस्तक्षेप गर्न सहयोग पुर्याउँदै डिसेम्बर २०२२ मा दक्षिण कोरियामा अमेरिकी प्रशान्त वायुसेनाको स्थापना भएको थियो । यो अमेरिकी प्रशान्त वायु शक्तिद्वारा विदेशमा तैनाथ तेस्रो अन्तरिक्ष बल हो । पृथ्वीले अमेरिकीहरुको युद्ध मेसिन र तिनको चाहना र महत्वाकांक्षालाई सन्तुष्ट गर्न सक्दैन । अमेरिकीहरुले एकातर्फ अन्तरिक्षतर्फ गिद्दे नजर लगाएको छ भने अर्कोतर्फ विश्व भित्रको भूराजनीतिमा अस्तव्यस्तता ल्याउन उद्दत छन् ।

अमेरिकीबाट सांस्कृतिक र वैचारिक आक्रामकता
अमेरिकी सेनाहरूले आक्रमण गरेका र अधिकतम् सहयोग गरेका देशहरूमा युद्ध र अपराध मात्र छोडेका छैनन् उनीहरुले उपभोक्तावाद, समलैंगिकता र पश्चिमी मूल्यका विकृत संस्कृति पनि स्थापित गरेका छन् । मस्जिदहरू भग्नावशेषमा परिणत भएका छन् । मुस्लिम समुदायहरूले अमेरिकी फास्ट-फूड रेस्टुरेन्टहरू खोलेका छन् । स्थानीय युवाहरूले आफ्नो संस्कृतिलाई सम्मान गर्न छाडेका छन् । उनीहरु ‘अमेरिकन सपना’ को आकांक्षी भएका छन् । सम्भवतः भावी पुस्ताले क्याप्टेन अमेरिका र आइरन म्यानको पूजा गर्नेछन् । धार्मिक नेताहरू र राष्ट्रिय नायकहरू, राष्ट्र र तिनीहरुको सांस्कृतिक सम्पदा क्रमशः लोप हुँदै गएका छन् ।

जहाँ अमेरिकीहरू छन्, त्यहाँ घुसपैठ र तोडफोड
नेपालमा एमसीसी र सैन्य उपस्थितिका लागि लामो समयदेखि चलिरहेको अमेरिकी षड्यन्त्र हो । सीआईएले सन् १९५१ देखि नेपालमा यस प्रकारको षड्यन्त्र सञ्चालन गर्दै आएको छ र चीनभित्र उपद्रो मच्चाउन तथाकथित ‘फ्री तिब्बत’ का छापामार समूहहरूलाई आर्थिक सहयोग गर्दै आएको छ । चीनको विकास, नेपाल र चीन बीचको द्विपक्षीय सम्बन्धको सुदृढीकरणसँगै अमेरिकाले क्रमशः एमसीसीमार्फत नेपाललाई चीनविरुद्ध उपयोग गर्न खोजिरहेको छ । यसबाट अनुमान गर्न सकिन्छ कि एकपटक अमेरिकी सेना नेपालमा तैनाथ भएमा सीआईएले थुप्रै गलत कामहरु गर्नेछ । त्यतिन्जेलसम्म नेपाली देशभक्तहरूले हत्या, प्रत्याक्रमण, अपहरणको सामना गर्नुपर्नेछ र सीआईएले पनि चरमपन्थी समूहहरूमार्फत आतंककारी हमलाको योजना बनाउन सक्ने देखिन्छ । नेपालको आन्तरिक मामिलामा हस्तक्षेप गर्नका लागि थप बहाना बनाउन सक्छ ।

अमेरिकी उपस्थितिमा कुनै पनि जमिनमा शान्ति र सुरक्षा हुनै सक्दैन भन्ने माथिका प्रमाणहरू पर्याप्त छन् । सार्वभौम देशका जनताले बेलैमा प्रतिकार नगरेको अवस्थामा नेपाल अमेरिकीहरूको आपराधिक गतिविधिका लागि आश्रयस्थल बन्नेछ र देशवासीहरु अमेरिकीहरूको सिकार हुन सक्छन् । नेपालले पनि विस्तारै आफ्नो सार्वभौमसत्ता गुमाउनेछ र अमेरिकी भूराजनीतिको मोहरा बन्नेछ र यसको स्रोत र उपयोगको मूल्यलाई खेर फालेर आफ्नो मातृभूमिलाई भग्नावशेषमा परिणत गर्नेछ । हामीले एमसीसीको विरुद्धमा, अमेरिकी सेनाको उपस्थितिको विरुद्धमा, अमेरिकी सेनाको आक्रामकताको विरुद्धमा एकजुट हुनुपर्दछ, र पवित्र हिमालयमा तारा र पट्टी अंकित व्यानर फहराउन दिनुहुँदैन ।